Deze herinner ik mij nog als de dag van gisteren. Je kon zien dat ze zich speciaal erop had gekleed en opgemaakt. Ze was nog nooit bij een advocaat geweest. Dit was de allereerste keer. Ze zag er tegenop, maar ze kon er niet omheen dat het nu toch maar eens moest gebeuren. Echtscheiden van haar man.

Weer vrij zijn
Ze vertelde dat ze net haar eerste AOW-uitkering had ontvangen. Veertig jaar waren ze getrouwd! Hun kinderen waren allang volwassen en de deur uit. De laatste 10 jaren beschreef ze hun huwelijk als een hel. Hun samenzijn kenmerkte zich door stilzwijgen en getik met de vingers op de eettafel tijdens de maaltijden. In de laatste fase van haar leven wilde ze weer gewoon vrij en zichzelf kunnen zijn.

Ze had wel één specifiek verzoek aan mij. Ik moest de echtscheidingsboodschap op haar man overbrengen en prima als dat met een brief zou gebeuren. Ze was namelijk erg bevreesd voor zijn reactie. Vlak voor het moment dat de brief bezorgd zou worden, zou ze met haar ingepakte koffers het huis verlaten. De timing vereiste een nauwkeurige afstemming.

Een dapper besluit
Dit werd niet alleen mijn allereerste echtscheiding. Het werd ook de allereerste keer dat ik tegen een cliënt vertelde dat ik niet ging doen wat ze van mij vroeg. Ik vroeg haar of ze het risico wilde nemen op een escalerende vechtscheiding. De ervaring leert dat uit elkaar gaan veel moeizamer wordt als je de boodschap niet zelf persoonlijk en rechtstreeks aan de ander vertelt.

Uiteindelijk vond ze met een goede voorbereiding de moed om de slechte boodschap hem toch in zijn gezicht te vertellen. Zijn reactie bleek enorm mee te vallen. Niet veel later tekende hij de echtscheidingspapieren bij het kruisje.

Nooit te oud
Mijn eerste cliënte leerde mij een wijze les. Namelijk dat je nooit te oud bent om nog een nieuwe stap in je leven te zetten en dat de eerste ingeving bij een cliënt voor wat de beste oplossing is, niet altijd de beste is. Van mij leerde ze de waarde van assertiviteit.

Als ze nu nog leeft, zal ze ver in de 90 zijn. Haar naam ben ik vergeten, de details zijn vervaagd en het dossier is inmiddels vernietigd. Maar mijn herinnering hoe ik haar in die stap heb mogen begeleiden, blijft levendig.

Hoe doe jij dat als je een moeilijke boodschap moet overbrengen?